Het begon... begin de jaren zeventig
Een mirakel
Ergens in 1974 gebeurde er in ons dorp een mirakel. Een toneelgroep, en wat voor een werd boven de doopvont gehouden.
(Deze geboorte werd officieel bekend gemaakt in ‘echo van de culturele raad – mei 1974)
Dit groepje komedianten kreeg de niet mis te verstane naam Podium. Een naam als een klok die meteen volle zalen naar
Ooigem bracht. Waarom? We weten het nog altijd niet. Want wat Podium bracht was altijd maar om mee te lachen.
Nu, zoveel speelseizoenen later, zijn heel wat mannen en vrouwen, jongens en meisjes, op en
achter scène het dorp der mirakelen gepasseerd.
Een mirakel
Ergens in 1974 gebeurde er in ons dorp een mirakel. Een toneelgroep, en wat voor een werd boven de doopvont gehouden.
(Deze geboorte werd officieel bekend gemaakt in ‘echo van de culturele raad – mei 1974)
Dit groepje komedianten kreeg de niet mis te verstane naam Podium. Een naam als een klok die meteen volle zalen naar
Ooigem bracht. Waarom? We weten het nog altijd niet. Want wat Podium bracht was altijd maar om mee te lachen.
Nu, zoveel speelseizoenen later, zijn heel wat mannen en vrouwen, jongens en meisjes, op en
achter scène het dorp der mirakelen gepasseerd.
Waarom het eerste stuk zo noemde is voor iedereen wel duidelijk. Het is dikwijls een
mirakel geweest dat we konden spelen, dat het decor af was, dat er stoelen in de zaal waren, dat de spelers hun rol of rolletje kenden, dat de spelers vrij waren van darmklachten, dat er klank en licht was, dat de zaal opgekuist werd, dat er volk achter de toog stond. Voor de toog was nooit een probleem.
Niet te verwonderen dat we nog tweemaal iets met mirakels te maken hadden. De
mirakelmakers en Brand in het mirakeldorp waren dan ook op het lijf van Podium geschreven. We weten het wel, velen kwamen voor een tijdje of bleven. Het waren Mannen met baarden, Schatten van dochters, Beelden van een man, Brave moordenaars, Verkochte grootvaders en Vaders die een bok hadden geschoten. Er was ooit
zelfs Een baby van duizend weken. Ooit stelden we het publiek voor de keuze: Trouwen of betalen, Ruilen of niet altijd huilen.
We kregen bezoek van Clisse en Cesar, van Prosper met gaatjes in zijn kous en van
Een drinkende koning. Toen hadden we inderdaad Een huis vol miserie.
Van Gaia kregen we nooit last, ook speelden we met De paradijsvogels (zie foto) en Een felle haan op het hof. Er deden zelfs geruchten de ronde dat podium het zou opgeven. Ja we speelden al ’t Eeuwig leven Amen en Marche Funèbre.
mirakel geweest dat we konden spelen, dat het decor af was, dat er stoelen in de zaal waren, dat de spelers hun rol of rolletje kenden, dat de spelers vrij waren van darmklachten, dat er klank en licht was, dat de zaal opgekuist werd, dat er volk achter de toog stond. Voor de toog was nooit een probleem.
Niet te verwonderen dat we nog tweemaal iets met mirakels te maken hadden. De
mirakelmakers en Brand in het mirakeldorp waren dan ook op het lijf van Podium geschreven. We weten het wel, velen kwamen voor een tijdje of bleven. Het waren Mannen met baarden, Schatten van dochters, Beelden van een man, Brave moordenaars, Verkochte grootvaders en Vaders die een bok hadden geschoten. Er was ooit
zelfs Een baby van duizend weken. Ooit stelden we het publiek voor de keuze: Trouwen of betalen, Ruilen of niet altijd huilen.
We kregen bezoek van Clisse en Cesar, van Prosper met gaatjes in zijn kous en van
Een drinkende koning. Toen hadden we inderdaad Een huis vol miserie.
Van Gaia kregen we nooit last, ook speelden we met De paradijsvogels (zie foto) en Een felle haan op het hof. Er deden zelfs geruchten de ronde dat podium het zou opgeven. Ja we speelden al ’t Eeuwig leven Amen en Marche Funèbre.
Zo vlogen de eerste 20 jaar voorbij.
Medard Lerouge en Raf Coeman werden bij het feest van 20 jaar Podium in de bloemetjes gezet. Uit de feestrede geven we jullie een fragment.
“20 stukken die Medard en Raf op voorhand, maar te laat hadden gelezen. Ze hadden ze goedgekeurd voor Ooigem. Ze hadden de rollen en rolletjes verdeeld en lieten ons veel te laat beginnen met de repetities. Medard heeft 18 stukken gespeeld. Hij was op de planken nooit te evenaren. Hij en Paul Claerhout, hij en Marie-Jeanne Debosschere, hij en Régina Declerck, hij en André Nuytten. Het waren voor velen bekende duo’s.
Iedereen weet dat Raf altijd tijd nodig had om zijn decor te bouwen. Het groeide, langzaam. Het werd beter naarmate de repetities vorderden. De avond van de eerste voorstelling was de verf droog, werden de laatste nageltjes geklopt, maar het was af. Het doek ging open en verbazing voor het prachtig decor vulde de zaal.
Bij Medard was het ook zo, de dag zelf vulde hij zijn rolperfect in. Hij wachtte liefst zo lang mogelijk om de juiste kleren
en attributen bij te hebben. De dag van de opvoering was de belangrijkste bekroning.
Podium wist dat hun werk op de dag van de uitvoering een groot applaus verdiende.”
Medard Lerouge en Raf Coeman werden bij het feest van 20 jaar Podium in de bloemetjes gezet. Uit de feestrede geven we jullie een fragment.
“20 stukken die Medard en Raf op voorhand, maar te laat hadden gelezen. Ze hadden ze goedgekeurd voor Ooigem. Ze hadden de rollen en rolletjes verdeeld en lieten ons veel te laat beginnen met de repetities. Medard heeft 18 stukken gespeeld. Hij was op de planken nooit te evenaren. Hij en Paul Claerhout, hij en Marie-Jeanne Debosschere, hij en Régina Declerck, hij en André Nuytten. Het waren voor velen bekende duo’s.
Iedereen weet dat Raf altijd tijd nodig had om zijn decor te bouwen. Het groeide, langzaam. Het werd beter naarmate de repetities vorderden. De avond van de eerste voorstelling was de verf droog, werden de laatste nageltjes geklopt, maar het was af. Het doek ging open en verbazing voor het prachtig decor vulde de zaal.
Bij Medard was het ook zo, de dag zelf vulde hij zijn rolperfect in. Hij wachtte liefst zo lang mogelijk om de juiste kleren
en attributen bij te hebben. De dag van de opvoering was de belangrijkste bekroning.
Podium wist dat hun werk op de dag van de uitvoering een groot applaus verdiende.”
Een nieuwe zaal
Laten we sprong maken naar 2006.In februari-maart 2006 speelden we voor het laatst
in de zaal van de basisschool. (Klachten, zie foto) Er werd een tentoonstelling opgebouwd met foto’s, foldertjes en affiches over 30 jaar Podium. Bij spelers en publiek kwamen veel herinneringen boven.
In 2006 werd de nieuwe zaal OC Leieland geopend. Aan onze groep werd
gevraagd op te treden tijdens het openingsweekend een kort toneel spelen.
Een nieuw stuk? Enkele fragmenten uit vorige successen herspelen? De vragen
werden gesteld aan de leden en op de bestuursvergadering. Er werd gekozen om
een nieuw stuk te schrijven met fragmenten uit drie gespeelde komedies.
Het werd “Een beeld van de slappe der klachten.”
Tijdens het zoeken naar een volgend stuk komt Bodetsky (een Russisch soldaat uit ‘Kaas met gaatjes’) tot vervelens toe binnen. Hij wil tsippe tsappe (uit ‘Kaas met gaatjes’) herspelen. Men vindt de hoed van Napoleon en men herspeelt 'Beeld van een man’.
Men vergelijkt Napoleon met het stokstijf staan van Karelke in ‘Klachten’. Het is maar een kleine stap
van Karelke naar Charelke uit ‘De slappe der Wet’.
Beide rollen werden door Geert Prat gespeeld. Hij was een in-triestig figuur die telkens voor André Nuytten de kastanjes uit het vuur moest halen. In beiden stukken zijn er vrouwen in het spel.Charelke krijgt dan nog te maken de inspecteur, niet uit zijn toneelstuk, maar uit het latere Klachten’.
We mochten een paar keer repeteren in ons nieuw lokaal in het OC. Op scène konden we nog niet. Op de dag van opening stonden we voor het eerst op het nieuwe podium. De gevangenis uit ‘De slappe der wet’, een paar stoelen en tafels waren het decor. Het was pikdonker achter het decor, ook de belichting op het podium was nog niet op punt gesteld. Onze souffleur kon de tekst niet volgen. Niet te verwonderen dat een van onze spelers van dit podium donderde.Gelach in de zaal, maar een pijnlijke grimas op het gelaat van een van onze speelsters. Toen waren we even het noorden kwijt en moesten we echt improviseren, maar we vonden - na een slappe lach - de draad terug.
in de zaal van de basisschool. (Klachten, zie foto) Er werd een tentoonstelling opgebouwd met foto’s, foldertjes en affiches over 30 jaar Podium. Bij spelers en publiek kwamen veel herinneringen boven.
In 2006 werd de nieuwe zaal OC Leieland geopend. Aan onze groep werd
gevraagd op te treden tijdens het openingsweekend een kort toneel spelen.
Een nieuw stuk? Enkele fragmenten uit vorige successen herspelen? De vragen
werden gesteld aan de leden en op de bestuursvergadering. Er werd gekozen om
een nieuw stuk te schrijven met fragmenten uit drie gespeelde komedies.
Het werd “Een beeld van de slappe der klachten.”
Tijdens het zoeken naar een volgend stuk komt Bodetsky (een Russisch soldaat uit ‘Kaas met gaatjes’) tot vervelens toe binnen. Hij wil tsippe tsappe (uit ‘Kaas met gaatjes’) herspelen. Men vindt de hoed van Napoleon en men herspeelt 'Beeld van een man’.
Men vergelijkt Napoleon met het stokstijf staan van Karelke in ‘Klachten’. Het is maar een kleine stap
van Karelke naar Charelke uit ‘De slappe der Wet’.
Beide rollen werden door Geert Prat gespeeld. Hij was een in-triestig figuur die telkens voor André Nuytten de kastanjes uit het vuur moest halen. In beiden stukken zijn er vrouwen in het spel.Charelke krijgt dan nog te maken de inspecteur, niet uit zijn toneelstuk, maar uit het latere Klachten’.
We mochten een paar keer repeteren in ons nieuw lokaal in het OC. Op scène konden we nog niet. Op de dag van opening stonden we voor het eerst op het nieuwe podium. De gevangenis uit ‘De slappe der wet’, een paar stoelen en tafels waren het decor. Het was pikdonker achter het decor, ook de belichting op het podium was nog niet op punt gesteld. Onze souffleur kon de tekst niet volgen. Niet te verwonderen dat een van onze spelers van dit podium donderde.Gelach in de zaal, maar een pijnlijke grimas op het gelaat van een van onze speelsters. Toen waren we even het noorden kwijt en moesten we echt improviseren, maar we vonden - na een slappe lach - de draad terug.
Opnieuw gelanceerd
Vanaf 2007 spelen we in het OC. Dit jaar veranderde het podium in een echte grote Afrikaanse hut. ‘Paprika uit Afrika ‘ was het eerste toneelstuk dat wedaar opvoerden. Het werd een groot succes, vier volle zalen, en de toeschouwers waren eveneens opgetogen over de gemakkelijke zetels in de zaal en de ruime bar.
Een nieuw hoofdstuk was begonnen. Gedaan met verhogen bouwen, planken, tapijten en stoelen sleuren in de turnzaal van de school. Gedaan met het gedrum aan de bar. We hadden een nieuwe ruimte, een eigen lokaal en nieuwmogelijkheden. We hadden volk moeten weigeren, de jaren daarna zouden we zes vertoningen geven.
Vanaf 2007 spelen we in het OC. Dit jaar veranderde het podium in een echte grote Afrikaanse hut. ‘Paprika uit Afrika ‘ was het eerste toneelstuk dat wedaar opvoerden. Het werd een groot succes, vier volle zalen, en de toeschouwers waren eveneens opgetogen over de gemakkelijke zetels in de zaal en de ruime bar.
Een nieuw hoofdstuk was begonnen. Gedaan met verhogen bouwen, planken, tapijten en stoelen sleuren in de turnzaal van de school. Gedaan met het gedrum aan de bar. We hadden een nieuwe ruimte, een eigen lokaal en nieuwmogelijkheden. We hadden volk moeten weigeren, de jaren daarna zouden we zes vertoningen geven.